Komunikat w sprawie uznania diagnoście laboratoryjnemu tytułu specjalisty uzyskanego za granicą za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej

Na podstawie Art. 30d Ustawy z dnia 27 lipca 2001r. o diagnostyce laboratoryjnej /Dz. U. Nr 100, poz.1083 z późn. zm./ – Minister Zdrowia uznaje uzyskany za granicą tytuł specjalisty za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej  w dziedzinach:

laboratoryjna diagnostyka medyczna, laboratoryjna genetyka medyczna, laboratoryjna immunologia medyczna, mikrobiologia medyczna, laboratoryjna transfuzjologia medyczna, laboratoryjna toksykologia medyczna,  laboratoryjna hematologia medyczna, zdrowie publiczne, zdrowie środowiskowe, cytomorfologia medyczna, laboratoryjna parazytologia medyczna, epidemiologia. ^(*)

Diagnosta laboratoryjny ubiegający się o uznanie musi mieć spełnione warunki:

1. czas specjalizacji odbytej za granicą nie odbiega od czasu określonego w programie specjalizacji w danej dziedzinie realizowanego w RP,
2. program specjalizacji w zakresie wymaganej wiedzy i umiejętności odpowiada w istotnych elementach programowi w danej dziedzinie obowiązującemu w RP.

Diagnosta laboratoryjny składa wniosek do Ministra Zdrowia załączając dokumenty, wraz z tłumaczeniem na język polski:

1. Oryginał dokumentu nadania tytułu specjalisty,
2. Dokument zawierający dane o miejscu odbycia specjalizacji i czasie jej trwania oraz zrealizowanym programie,
3. Informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu końcowego lub innej formie potwierdzającej nabytą wiedzę i umiejętności,
4. Zaświadczenie o miejscu i okresie trwania i rodzaju czynności zawodowych wykonywanych po uzyskaniu tytułu specjalisty.

Minister Zdrowia podejmuje decyzję w sprawie uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie opinii Dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

Opinia ta jest sporządzona na podstawie oceny merytorycznej wniosku przez zespół ekspertów, powołany przez Ministra Zdrowia.

W skład zespołu ekspertów wchodzą:

– konsultant krajowy w danej dziedzinie lub pokrewnej lub jego przedstawiciel,
– przedstawiciel Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych,
– przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego.

W załączeniu tryb postępowania.

^(*) W związku z § 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dn. 1 kwietnia 2009 r., zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalizacji i uzyskiwania tytułu specjalisty przez diagnostów laboratoryjnych (Dz. U. Nr 62, poz. 516), powyższy tryb postępowania stosuje się także wobec dziedziny: laboratoryjna diagnostyka sądowa.

Uzupełnienie komunikatu dotyczącego  uznawania diagnoście laboratoryjnemu tytułu specjalisty uzyskanego za granicą za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej

Dokumenty dołączane do przedmiotowego wniosku muszą spełniać niżej wymienione warunki :

• być w oryginale, odpisie a w przypadku kserokopii uwierzytelnione przez polskiego notariusza, zgodnie z art. 98 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie   (Dz.U. z 2002 r., Nr 42 poz. 369, z późn. zm.) lub przez Konsula Rzeczypospolitej Polskiej ,zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 215, poz 1823, z późn. zm.), ewentualnie przedłożone do wglądu na miejscu pracownikowi CMKP, który stwierdzi zgodność odpisu z oryginałem,
• przetłumaczone na język polski przez tłumacza przysięgłego wpisanego na listę tłumaczy przysięgłych prowadzoną przez Ministra Sprawiedliwości ( lista dostępna pod adresem internetowym http://tlumacze.ms.gov.pl/),
• zaopatrzone w APOSTILLE –  istnieje  prawny obowiązek zaopatrywania dokumentów pochodzących z państw będących stronami Konwencji znoszącej wymóg legalizacji  zagranicznych dokumentów urzędowych sporządzonej w dniu 5 października 1961 r. w Hadze (Dz. U. z 2005 r., Nr 112, poz. 938 i 939)w Apostille , jeżeli mają być użyte w postępowaniu administracyjnym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.
  Wyjątkiem jest umowa z  Austrią o wzajemnych stosunkach w sprawach z zakresu prawa cywilnego oraz dokumentach z dnia 9 lutego 1974 r. (Dz.U. Nr 6, poz. 33 z późn. zm.), której  art. 56 ust. 1  stanowi:
  Dokumenty sporządzone lub zaprotokołowane przez sądy lub organy administracji  jednej Umawiającej się Strony w granicach  ich właściwości, nie wymagają do użycia na obszarze drugiej Umawiającej się Strony uwierzytelnienia przez nadrzędne organy ani przez przedstawicielstwa dyplomatyczne lub urzędy konsularne, jeżeli są opatrzone podpisem i pieczęcią urzędową.

Tryb postępowania
w sprawie uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej

1. Diagnosta laboratoryjny składa wniosek do Ministra Zdrowia wraz z dokumentami określonymi w komunikacie.
2. Minister Zdrowia przekazuje wniosek do opinii Dyrektora CMKP.
3. Jeżeli wniosek nie spełnia warunków określonych w Ustawie – CMKP występuje do wnioskodawcy o uzupełnienie dokumentów.
4. W przypadku nie nadesłania w ciągu trzech miesięcy uzupełniających dokumentów, wniosek z powodu nie spełnienia wymagań formalnych, bez opinii zespołu ekspertów, zwracany jest wnioskodawcy.
5. CMKP ustala termin i miejsce posiedzenia zespołu ekspertów i przekazuje przewodniczącemu dokumenty wraz z drukiem protokołu.
6. Zespół w protokole wpisuje ocenę merytoryczną wniosku, szczegółowo uzasadniając ocenę negatywną.
7. Zespół ekspertów może wnioskować o:

• bezwarunkowe uznanie tytułu specjalisty w danej dziedzinie,
• uznanie  tytułu specjalisty po odbyciu stażu adaptacyjnego, w jednostce prowadzącej specjalizację, określając jego zakres i program,
• uznanie tytułu specjalisty po złożeniu egzaminu państwowego w RP,
• odmowę uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą.

1. Dyrektor CMKP przedstawia Ministrowi Zdrowia opinię w przedmiotowej sprawie.
2. Posiedzenia zespołu ekspertów ustalane są w zależności od terminu wpłynięcia wniosku, jednak nie częściej niż raz w kwartale; po 1 styczniu, 1 kwietniu, 1 lipcu i 1 wrześniu.