Komunikat w sprawie uznania diagnoście laboratoryjnemu tytułu specjalisty uzyskanego za granicą za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej
Na podstawie Art. 30d Ustawy z dnia 27 lipca 2001r. o diagnostyce laboratoryjnej /Dz. U. Nr 100, poz.1083 z późn. zm./ – Minister Zdrowia uznaje uzyskany za granicą tytuł specjalisty za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinach:
laboratoryjna diagnostyka medyczna, laboratoryjna genetyka medyczna, laboratoryjna immunologia medyczna, mikrobiologia medyczna, laboratoryjna transfuzjologia medyczna, laboratoryjna toksykologia medyczna, laboratoryjna hematologia medyczna, zdrowie publiczne, zdrowie środowiskowe, cytomorfologia medyczna, laboratoryjna parazytologia medyczna, epidemiologia. (*)
Diagnosta laboratoryjny ubiegający się o uznanie musi mieć spełnione warunki:
- czas specjalizacji odbytej za granicą nie odbiega od czasu określonego w programie specjalizacji w danej dziedzinie realizowanego w RP,
- program specjalizacji w zakresie wymaganej wiedzy i umiejętności odpowiada w istotnych elementach programowi w danej dziedzinie obowiązującemu w RP.
Diagnosta laboratoryjny składa wniosek do Ministra Zdrowia załączając dokumenty, wraz z tłumaczeniem na język polski:
- Oryginał dokumentu nadania tytułu specjalisty,
- Dokument zawierający dane o miejscu odbycia specjalizacji i czasie jej trwania oraz zrealizowanym programie,
- Informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu końcowego lub innej formie potwierdzającej nabytą wiedzę i umiejętności,
- Zaświadczenie o miejscu i okresie trwania i rodzaju czynności zawodowych wykonywanych po uzyskaniu tytułu specjalisty.
Minister Zdrowia podejmuje decyzję w sprawie uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie opinii Dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.
Opinia ta jest sporządzona na podstawie oceny merytorycznej wniosku przez zespół ekspertów, powołany przez Ministra Zdrowia.
W skład zespołu ekspertów wchodzą:
– konsultant krajowy w danej dziedzinie lub pokrewnej lub jego przedstawiciel,
– przedstawiciel Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych,
– przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego.
W załączeniu tryb postępowania.
(*) W związku z § 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dn. 1 kwietnia 2009 r., zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalizacji i uzyskiwania tytułu specjalisty przez diagnostów laboratoryjnych (Dz. U. Nr 62, poz. 516), powyższy tryb postępowania stosuje się także wobec dziedziny: laboratoryjna diagnostyka sądowa.
Uzupełnienie komunikatu dotyczącego uznawania diagnoście laboratoryjnemu tytułu specjalisty uzyskanego za granicą za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej
Dokumenty dołączane do przedmiotowego wniosku muszą spełniać niżej wymienione warunki :
- być w oryginale, odpisie a w przypadku kserokopii uwierzytelnione przez polskiego notariusza, zgodnie z art. 98 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (Dz.U. z 2002 r., Nr 42 poz. 369, z późn. zm.) lub przez Konsula Rzeczypospolitej Polskiej ,zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 215, poz 1823, z późn. zm.), ewentualnie przedłożone do wglądu na miejscu pracownikowi CMKP, który stwierdzi zgodność odpisu z oryginałem,
- przetłumaczone na język polski przez tłumacza przysięgłego wpisanego na listę tłumaczy przysięgłych prowadzoną przez Ministra Sprawiedliwości ( lista dostępna pod adresem internetowym http://tlumacze.ms.gov.pl/),
- zaopatrzone w APOSTILLE – istnieje prawny obowiązek zaopatrywania dokumentów pochodzących z państw będących stronami Konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych sporządzonej w dniu 5 października 1961 r. w Hadze (Dz. U. z 2005 r., Nr 112, poz. 938 i 939)w Apostille , jeżeli mają być użyte w postępowaniu administracyjnym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.
Wyjątkiem jest umowa z Austrią o wzajemnych stosunkach w sprawach z zakresu prawa cywilnego oraz dokumentach z dnia 9 lutego 1974 r. (Dz.U. Nr 6, poz. 33 z późn. zm.), której art. 56 ust. 1 stanowi:
Dokumenty sporządzone lub zaprotokołowane przez sądy lub organy administracji jednej Umawiającej się Strony w granicach ich właściwości, nie wymagają do użycia na obszarze drugiej Umawiającej się Strony uwierzytelnienia przez nadrzędne organy ani przez przedstawicielstwa dyplomatyczne lub urzędy konsularne, jeżeli są opatrzone podpisem i pieczęcią urzędową.
Tryb postępowania
w sprawie uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej
- Diagnosta laboratoryjny składa wniosek do Ministra Zdrowia wraz z dokumentami określonymi w komunikacie.
- Minister Zdrowia przekazuje wniosek do opinii Dyrektora CMKP.
- Jeżeli wniosek nie spełnia warunków określonych w Ustawie – CMKP występuje do wnioskodawcy o uzupełnienie dokumentów.
- W przypadku nie nadesłania w ciągu trzech miesięcy uzupełniających dokumentów, wniosek z powodu nie spełnienia wymagań formalnych, bez opinii zespołu ekspertów, zwracany jest wnioskodawcy.
- CMKP ustala termin i miejsce posiedzenia zespołu ekspertów i przekazuje przewodniczącemu dokumenty wraz z drukiem protokołu.
- Zespół w protokole wpisuje ocenę merytoryczną wniosku, szczegółowo uzasadniając ocenę negatywną.
- Zespół ekspertów może wnioskować o:
- bezwarunkowe uznanie tytułu specjalisty w danej dziedzinie,
- uznanie tytułu specjalisty po odbyciu stażu adaptacyjnego, w jednostce prowadzącej specjalizację, określając jego zakres i program,
- uznanie tytułu specjalisty po złożeniu egzaminu państwowego w RP,
- odmowę uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą.
- Dyrektor CMKP przedstawia Ministrowi Zdrowia opinię w przedmiotowej sprawie.
- Posiedzenia zespołu ekspertów ustalane są w zależności od terminu wpłynięcia wniosku, jednak nie częściej niż raz w kwartale; po 1 styczniu, 1 kwietniu, 1 lipcu i 1 wrześniu.